Niet dat er niks is misgegaan uiteraard en Oranje is geen normale organisatie, maar topsporters zijn geen domme mensen en als ze voor één ding allergisch zijn, dan is het wel voor niet presteren.
Het niet betrekken van de spelers bij het opstellen van het gewenste profiel is een vreemde zaak. In iedere ‘normale’ organisatie weegt de mening van medewerkers steeds zwaarder als het gaat om de koers en leiding van de organisatie. Medewerkers wordt gevraagd om meer verantwoordelijkheid te nemen. De spelersraad van Oranje had dit gedaan en zie met welk resultaat. Experiment mislukt en nooit meer doen KNVB!
Uit de onderbuik van de babbelende elite kwam al snel consensus: de nieuwe bondscoach moest een Nederlander zijn, die de dikverdienende profjes op hun plek zou zetten. Niks geen inspraak: luisteren naar de baas! Hoe dat eruit ziet bleek uit de toespraak die Louis van Gaal hield bij de uitzwaaidag van de Oranje Leeuwinnen. Niks ten nadele van de verdiensten van Van Gaal (al hebben die ook niet geleid tot de winst), maar dat het anders kan (en moet) blijkt uit de manier waarop de bondscoaches van de halvefinalisten hun rol invullen. In plaats van minder inspraak, houd ik een pleidooi voor meer inspraak en leiderschap vanuit de spelersgroep. Het motto: ‘Soms win je, soms leer je’ is hierbij van belang. Van gemaakte fouten leer je. Blijven hangen in de teleurstelling en teruggrijpen naar oude oplossingen brengt geen enkele organisatie verder.
Door dit vraagstuk niet als een crisis te benaderen, maar als een complex vraagstuk, zorg je ervoor dat er rust en ruimte ontstaat om te komen tot een duurzame oplossing. Dat stukje leiderschap wordt nu gevraagd vanuit de Zeister bossen. Dan komt het met dat resultaat ook goed.